Harold Pinter

Harold Pinter

(1962)
Biografía
Nacemento	10 de outubro de 1930 Londres (Reino Unido)
Morte	24 de decembro de 2008 (78 anos) Londres (Reino Unido)
Causa da morte	cancro de fígado
Lugar de sepultura	cemiterio de Kensal Green
Relixión	Ateísmo
Educación	Royal Academy of Dramatic Art - Actuación (–1949) Central School of Speech and Drama
Actividade
Lugar de traballo	Reino Unido
Ocupación	dramaturgo, director teatral, poeta, novelista, escritor, director de cinema, guionista, actor, realizador
Período de actividade	1947 - 2003
Membro de	Academia Serbia das Ciencias e das Artes Academia Estadounidense das Artes e as Letras Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia das Artes de Berlín Real Sociedade de Literatura
Pseudónimo literario	David Baron
Obra
Obras destacables The Dumb Waiter (en) (1957) The Room (en) (1958) The Birthday Party (en) (1960) The Caretaker (en)
Arquivos en	British Library Centro Harry Ransom [ MS-3267]
Familia
Cónxuxe	Antonia Fraser (1980–2008) Vivien Merchant (1956–1980)
Fillos	Daniel Brand  () Vivien Merchant
Pais	Jack Haim Pinter   e Frances Moskowitz
Premios
(2006)  Europe Theatre Prize (en) (2005)  Premio Nobel de Literatura (2005)  Premio Franz Kafka (1995)  Premio América de literatura (1973)  Premio Austríaco de Literatura Europea  Society of London Theatre Special Award (en)  membro da Royal Society of Literature  Compañeiro de Honra  Sretenje Order (en)  Critics' Circle Award for Distinguished Service to the Arts (en)  Cabaleiro da Lexión de Honra  Comandante da Orde do Imperio Británico  Hermann Kesten Prize (en)  Premio Laurence Olivier
Descrito pola fonte	UbuWeb Obálky knih,
Páxina web	haroldpinter.org

Harold Pinter, nado en Hackney (Londres) o 10 de outubro de 1930 e finado en Londres o 24 de decembro de 2008, foi un dramaturgo e guionista cinematográfico inglés. Recibiu o Premio Nobel de Literatura en 2005.

Traxectoria

Harold Pinter introduciuse no mundo do teatro como actor. A súa primeira peza foi The Room (1957), cun único acto. Despois escribiu moitas comedias, como The Birthday Party (1958), The Caretaker (1960), The Dumb Waiter (1960) ou The Homecoming (1965).

Dedicouse tamén intensamente á radio e a televisión: The Collection (1961), The Lover (1963) e colaborou co director J. Losey. Entre as súas obras recentes están Vellos tempos (Old Times, 1971), No Man's Land (1975), Betrayal (1978) e The Hothouse (1980), Mountain Language (1988), Moonlight (1993), Ashes to Ashes (1996) e Celebration (2000), nas que alternan momentos sombríos e momentos de farsa.

Harold Pinter é tamén un activista político, crítico coa Guerra de Iraq, os gobernos de George W. Bush e Tony Blair, o tratamento turco dos kurdos e defensor de Fidel Castro e Slobodan Milošević. Unha boa mostra da súa ideoloxía pode verse no seu polémico discurso de aceptación do Nobel.

Obra

O teatro de Pinter ten como referentes a Franz Kafka, Samuel Beckett e o teatro do absurdo. Os protagonistas padecen as neuroses do home contemporáneo e ocultan os seus sentimentos. A linguaxe é coloquial e está chea de ambigüidades, pausas e silencios, ademais da sensación de inadecuación expresiva.

As dúas obras de Pinter publicadas en galego foron Vellos tempos e A festa de aniversario, nun mesmo volume.

Vida persoal

Casado dúas veces, a segunda con Antonia Fraser. Morreu dun cancro de fígado.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Sitio web oficialArquivado 07 de febreiro de 2009 en Wayback Machine. (en inglés)
• Páxina do Premio Nobel